Kaibigan nga ba? (Ang Ikalawang Paglalakbay)

Sa bawat pag patak ng luhang ito, naisip ko na may rason kung bakit ganun...

Di ko namalayan na dinala na pala ako ng aking mga paa, sa isang parke kung saan nagsimula ang lahat.

image credit to google image

Mas lalo akong humagolgol ng sobra, di ko alam kung bakit ko nararanasan ang mga ganitong bagay, gayung wala naman akong tinatapakan na tao o di kaya sinaktan o niloko.

Bakit?!..... Isa yan sa paulit-ulit na lumalabas sa aking bibig, na animo'y humihingi ng isang tulong o di kaya  ng isang yakap mula sa isang kaibigan.

Sa di inaasahang pagkakataon bigla naman bumuhos ang isang napakalakas na ulan, na animo'y sumasabay sa akin damdamin, di ko alam kung anu ang ibig ipahiwatig ng ulan na ito, siya ba'y aking kakampi sa pag-iyak o siya'y ba ay tumututol sa aking pag-iyak.

Ilan minuto din ako sa parke kung saan nagsimula ang lahat ng aming pagkakaibigan.

Tandang-tanda ko pa noong ung unang naming pagkikita, sa di naasahang pangyayari sa aking buhay, na animo'y ikaw na ang naging sentro nito.

Naalala ko pa ang masasayang tawaan, na akala mo wala ng bukas para dito.

Mga nakakalokong mga hirit at asaran na akala ko'y mapipikon ka na dahil sa bawat hirit ay di ka na sumasagot..

Pero lahat ng ito'y magiging isang masayang alaala na lamang.

At nagpapasalamat ako na ikaw dumating sa aking munting paglalakbay.

Dahil sa'yo mas lalo akong magiging matatag sa bawat pagsubok ng buhay.

Dahil sayo mas magiging mapili na ako sa mga taong nasa paligid ko.

At dahil sayo naranasang kung mabasa sa ulan....



+Tapos+