Ika dalawapu't dalawang paglalakbay : Isang Tasang Kape

Di ko na namalayan na paubos na pala ang kapeng aking tinimpla, masakit man alalahanin ang bawat sakit ng nakaraan pero ito naman ang magiging sandata ko para naman sa hinaharap, hindi ba?

Dahil wala na ang tinimpla kung isang tasang kape ay naisipan kung tumakbo muna sa kalsada tutal masarap naman ang hangin ngaun malamig, malamang mas lalong mapapasarap ang aking pagtulog.

Paglabas ko pa lamang sa aking bahay nagulat ako sapagkat may mga batang nakahiga sa pinto, di ko malamang kung anu ang aking gagawin, itataboy ko ba siya o tutulugan sapagkat ramdam ko ang kanyang paghihirap sa ganyang kalagayan, kaya naman dali-dali ko siyang ginising upang tanungin ng iilang mga bagay mabuti ng makasiguro.

Bata, anung ginagawa mo sa ganitong oras ng gabi at nariyan ka pa sa harap ng aking tahanan, sabi ko.

Hermano, paumanhin po sa aking ginawa sapagkat wala akong natutuluyan ngaun dahil lumayas po ako sa aming tahanan. ani ng bata.

Ako naman nag-isip-isip sapagkat mukhang may pinag-aralan ang batang ito base na rin sa aking pananalita at paggamit ng wikang espanyol, kung tutuusin iilan lamang sa mahihirap na bata ang gumagamit, kaya naman di ako nag-aksaya ng panahon na tanungin ulit sya kung anu nga ba ang tunay na nangyari sa akin at kung bakit siya umalis sa kanilang tahanan.

Maari ko bang malaman ang dahilan kung bakit ka lumayas sa iyong tahanan iha at mukhang di ka lamang isang ordinaryong paslit sapagkat marunong kang gumamit ng wikang espanyol. ani ko

Tama mo ang iyong tinuran hermano sapagkat may lahi po aking Espanyol, parehas pong Espanyol ang aking mga magulang ngunit lumaki po ako dito sa Pilipinas kaya kahit paano ay bihasa na rin ako sa paggamit ng wiking tagalog. ani ng batang paslit

Mabuti naman kung ganun, ngunit di mo pa sinasagot ang aking ikalawang katanungan, anung nangyari at bakit ka lumayas sa iyong tahanan iha? ani ko

Sapagkat hermano nagkaroon ng malaking pagtatalo ang aking mga magulang at mayroon po akong natuklasan na di ko maatim na magagawa ito ng aking ama. sabay iyak ng batang paslit.

Oh siya bata, tumahan ka diyan, di ko na aalamin kung anuman yang bagay na iyan sapagkat problemang pampamilya na iyan. sabi ko.

Salamat mo hermano. ani ng batang paslit.

Ilang saglit pang di ko na namalayan na napapasarap na pala ang aming kwentuhan, ang dami kung natutunan sa kanya, oo bata lamang siyang tignan ngunit subalit ang kanyang isipan ay hinubog na ng panahon. Masaya ako at kahit papaano ay nakatulong ako sa maliit na paraan na sa tignin ko ay tama.

Pero bago pa matapos ang aming kwentuhan at maubos ang isang tasang kape, nag-iwan siya ng isang palaisipan sa akin, sinu nga ba itong batang ito?

Di ko nalayan na umalis na siya ng parang bula anino'y namalikmata lamang ako.